Αρκετοί περαστικοί συμπατριώτες μας παραξενεύτηκαν εξ' αρχής με την κίνηση αυτή, μια απορία την οποία διαδέχτηκαν γρήγορα τα συγχαρητήρια των συμπατριωτών μας. Δεν ήμασταν όμως εκεί για να εισπράξουμε τα συγχαρητήρια κανενός. Ένας πατέρας με τον γιο του άφησαν με τη σειρά τους ένα λουλούδι στο σημείο, ενώ όσο περνούσε η ώρα ο χώρος πύκνωνε από ανθρώπους, με τους οποίους συζητήσαμε αρκετή ώρα σχετικά με το πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς σήμερα αυτή την ημέρα. Στα πλαίσια αυτά, ακολουθήσαμε την περσυνή τακτική μας, καλύπτοντας τα μάτια του Γέρου του Μωριά με ένα μαύρο μαντήλι, σε ένδειξη πένθους αλλά και ντροπής από μέρους μας για το πώς φαντάζει σήμερα η Πατρίδα μας, η Γη που μας άφησαν οι Ένδοξοι πρόγονοί μας. Αν σήμερα ζούσαν οι Ήρωες του Γένους σίγουρα δε θα ήθελαν να αντικρίζουν το θλιβερό θέαμα της σύγχρονης Ελλάδας. Η κίνηση αυτή όμως δε μας γεμίζει απαισιοδοξία. Πίσω από τη σημερινή κατάντια υπάρχει μια αχτίδα φωτός. Υπάρχει η Ελπίδα ότι μέσα από τη νέα γενιά θα αναπτυχθεί ένα ρεύμα εναλλακτικής δραστηριοποίησης, νοητικής αντίστασης και ακτιβιστικής πρακτικής, που τόσα χρόνια έλειπε τόσο από το χώρο μας. Φορείς του ανώνυμοι Έλληνες, παιδιά και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, άνθρωποι που ακομμάτιστα και ανεξάρτητα θα ορθώσουν το ανάστημα μπροστά στα καθεστωτικά τείχη. Είμαστε εμείς, οι Αυτόνομοι Εθνικιστές.
No comments:
Post a Comment